Ο Πλούταρχος, όπως είναι γνωστό, είναι πολυγραφότατος συγγραφέας της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε και έκλεισε τη ζωή του στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας (46-119 μ.Χ.), ωστόσο στο χρονικό πλαίσιο του βίου του ταξίδεψε πολύ· πήγε στην Αθήνα, στη Ρώμη (πολλές φορές), στη Σπάρτη, στην Κόρινθο, στην Πάτρα, στις μικρασιατικές Σάρδεις, στην αιγυπτιακή Αλεξάνδρεια. Οι πνευματικές εμπειρίες του διαμόρφωσαν ένα πολύτομο corpus (υπερδιακόσια βιβλία), που αποτελείται από υλικό δανεισμένο από προγενέστερα έργα της γραμματείας μας, δυστυχώς μη σωζόμενα σήμερα, και από πρωτότυπες μελέτες ποικίλων θεμάτων της κοινωνικής ζωής. Οι τελευταίες έχουν ενταχθεί στο τμήμα εκείνο του έργου του που καθιερώθηκε με τον τίτλο «Ηθικά». Είναι περισσότερα από έξι δεκάδες δοκιμίων με θέματα ηθικά, φυσικά, θρησκευτικά, πολιτικά, φιλολογικά, φιλοσοφικά. Τον διακρίνει σε όλα ένας επιλεκτικισμός, δηλαδή συγκεντρώνει δάνεια στοιχεία από φιλοσοφικές θεωρήσεις που προηγήθηκαν: πλατωνικές, αριστοτελικές, πυθαγόρειες, στωικές. Πάντως ο Πλούταρχος είναι περισσότερο γνωστός από τους περιώνυμους «Παράλληλους βίους» του, στους οποίους παραλληλίζει τα ιστορικά δεδομένα δύο αξιομνημόνευτων προσώπων (συνήθως ενός Έλληνα και ενός Ρωμαίου, σπανιότερα δυο Ελλήνων ή δυο Ρωμαίων, σε μια περίπτωση ενός Έλληνα και ενός Πέρση και σε μια δεκάδα περιπτώσεων δεν υπάρχει παραλληλισμός, αλλά δίνονται πορτρέτα Ρωμαίων). Τα πρόσωπα αυτά είναι πολιτικοί, νομοθέτες, ρήτορες, στρατιωτικοί. Ανάμεσα στο ευρύτατο αυτό σύνολο των βιογραφιών διάφορων ιστορικών προσώπων υπάρχουν και δυο δυάδες μυθικών προσώπων, μια του Θησέα και του Ρωμύλου (που απασχολεί τον τόμο αυτό) και μια του Λυκούργου και του Νουμά.