ΔΩΡΙΩΝΑΣ: Αφού µε άφησες απένταρο, µου κλείνεις και την πόρτα, Μυρτάλη. Τότε που σου έφερνα τόσα πράγματα, ήγουν τα πάντα για σένα. Κι εραστής κι αφέντης σου. Τώρα όμως που δεν υπάρχει σάλιο, πήγες κι έκανες εραστή σου αυτόν τον έμπορο από τη Βιθυνία κι εμένα µε αφήνεις να ξεροσταλιάζω έξω απ’ την πόρτα σου κλαίγοντας. Αντίθετα, ο άλλος έχει το προνόμιο να είναι ο µόνος που γίνεται δεκτός στο σπίτι σου και ξαγρυπνάει στην αγκαλιά σου. Λες μάλιστα πως περιμένεις και το παιδί του.

ΜΥΡΤΑΛΗ: Με πνίγει το άδικο, Δωρίωνα, ειδικά όταν λες πως µου ’δωσες τα πάντα και σε κατάντησα φτωχό. Έλα να υπολογίσουμε παρέα όλα αυτά που µου χάρισες.

Οι Εταιρικοί Διάλογοι είναι ένα έργο που αποτελείται από δεκαπέντε αυτοτελείς συνομιλίες μεταξύ εταιρών και, ενίοτε, εραστών τους. Στο ανατρεπτικό αυτό έργο ο Λουκιανός φέρνει στο επίκεντρο άτοκά του περιθωρίου και, σαν άλλος Ευριπίδης, δίνει φωνή σε γυναίκες που έχουν συχνά κατηγορηθεί για απρεπείς πράξεις. Μόνο που, αντί για την Ελένη ή τη Μήδεια, καταπιάνεται µε γυναίκες που δεν συναντά κανείς στην Τροία και την, ακόμα πιο µακρινή, Κολχίδα, αλλά στον Κεραµεικό και σε άλλες αθηναϊκές συνοικίες. Ο Λουκιανός «ξεγυμνώνει» την προσωπικότητα αυτών των εκδιδόμενων γυναικών µε τον δικό του μοναδικό τρόπο.