Το ΣΤ’ βιβλίο των Ελληνικών αρχίζει με αναφορά στην εισβολή των Θηβαίων στη Φωκίδα και ανταπόκριση των Λακεδαιμονίων στο αίτημα των Φωκέων για βοήθεια με αποστολή του βασιλιά Κλεόμβροτου. Ακολουθεί μια παρέκβαση του συγγραφέα για τα τεκταινόμενα στη Θεσσαλία, καθώς ο Πολυδάμας από τα Φάρσαλα ενημερώνει τους Σπαρτιάτες για τη μεγάλη δύναμη που αναφύεται με τον ισχυρό άνδρα Ιάσονα, που αναδεικνύεται τύραννος των Φερών με σχέδια ηγετικά για όλη την Ελλάδα. Επανερχόμενος ο Ξενοφώντας στη διήγηση των σχετικών με το μέτωπο Αθήνας-Σπάρτης, μιλά για την ειρήνευση μεταξύ τους και την ανάκληση του Τιμόθεου, αλλά και για την άμεση παράβαση της με την κατάληψη της Κέρκυρας από τους Λακεδαιμόνιους και την εμπλοκή τους σε νέες συγκρούσεις με τον Αθηναίο ναύαρχο Ιφικράτη.
Στο μεταξύ η ανάληψη δυναμικών δραστηριοτήτων της Θήβας απέναντι και συμμάχων των Αθηναίων οδηγεί σε επαναπροσέγγιση Αθήνας-Σπάρτης με αποστολή πρεσβείας και συμμετοχή τους σε συνέδριο για ειρήνευση όλων των Ελληνικών πόλεων. Στο συνέδριο αυτό οι Θηβαίοι επιμένουν να υπογράψουν ως εκπρόσωποι των Βοιωτών (και όχι μόνο της Θήβας) και γι’ αυτό κηρύσσονται έκσπονδοι. Τότε οι Λακεδαιμόνιοι εισβάλλουν με τον Κλεόμβροτο στη Βοιωτία για να υποχρεώσουν τους Θηβαίους να υπακούσουν στους όρους της ειρήνης, αλλά στη μάχη που έγινε στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. η Σπάρτη γνωρίζει απροσδόκητη ήττα, όπου σκοτώνεται ο Κλεόμβροτος. Νέες δυνάμεις Λακεδαιμονίων και συμμάχων αποστέλλονται εναντίον των Θηβαίων με αρχηγό το γιο του Αγησιλάου Αρχίδαμο, οι Αθηναίοι αρνούνται να βοηθήσουν τους Θηβαίους και με τη μεσολάβηση του ταγού των Θεσσαλών Ιάσονα υπογράφεται ειρήνη ανάμεσα στους Θηβαίους και τους Λακεδαιμόνιους. Με νέα παρέκβαση ο Ξενοφώντας αναφέρεται στη συνέχεια στο άδοξο τέλος του Ιάσονα στη Θεσσαλία. Ακολουθεί νέο συνέδριο στην Αθήνα για τήρηση των όρων της “ειρήνης του βασιλιά”, αλλά οι διαφωνίες πόλεων της Πελοποννήσου, οι πρωτοβουλίες των Μαντινέων κόντρα στις αποφάσεις της Σπάρτης κλπ. προκαλούν εισβολή του Επαμεινώνδα, αρχηγού των Θηβαίων, στην Πελοπόννησο για βοήθεια προς τους Αρκάδες και κοινή εισβολή τους στη Λακωνία. Αυτές οι εξελίξεις προκαλούν την προσέγγιση Αθήνας-Σπάρτης και την αποστολή βοήθειας των Αθηναίων προς τους Λακεδαιμονίους με τον Ιφικράτη, αλλά λόγω του χειμώνα αποσύρονται τελικά από την Πελοπόννησο τόσο οι Αθηναίοι όσο και οι Θηβαίοι. Κατά την άποψη του συγγραφέα ο Ιφικράτης θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματικός εναντίον των Θηβαίων που είχαν εισβάλει στην Πελοπόννησο.