Οι λόγοι Κατά Αγοράτου (13) και Κατά Νικομάχου (30) του Λυσία γράφτηκαν για τους κατηγόρους δημοσίων υποθέσεων που εκφωνήθηκαν στο δικαστήριο σχεδόν την ίδια χρονολογία, 399/98 π.Χ. Και οι δυο λόγοι αφορούν τα ολιγαρχικά καθεστώτα του τέλους του 5ου π.Χ. αι. και παρουσιάζουν συνδεόμενα ή και όμοια γεγονότα από μια παράλληλη ή διαφορετική οπτική: ο λόγος Κατά Αγοράτου (13) αναφέρεται σε εγκλήματα που σχετίζονται άμεσα με την εγκαθίδρυση των Τριάκοντα και ο λόγος Κατά Νικομάχου (30), αν και τυπικά αφορά παραπτώματα που διεπράχθησαν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 403 π.Χ., εμμέσως πραγματεύεται κατηγορίες που αφορούν την ολιγαρχική συνομωσία πριν από το καθεστώς των Τριάκοντα.

Επίσης, οι δυο λόγοι παρουσιάζουν ομοιότητες ως προς την κοινωνική θέση των κατηγορουμένων που εμπλέκονται στις υποθέσεις ενώ ο Αγοράτος (Λυσίας Κατά Αγοράτου) ήταν πιθανότατα ένας προνομιούχος μέτοικος και ο Νικόμαχος (Λυσίας Κατά Νικομάχου) ένας Αθηναίος Πολίτης, και οι δύο κατηγορούμενοι παρουσιάζονται ως δούλοι γεννημένοι από δούλο πατέρα, προκειμένου να περιθωριοποιηθούν από το σύνολο των Αθηναίων πολιτών, και, κατά συνέπεια, από τους δικαστές.

Οι δύο λόγοι του Λυσία έχουν επιλεγεί ως παραδείγματα λόγων που παρουσιάζουν παρόμοιο κοινωνικό και ρητορικό υπόβαθρο, ώστε να μπορεί να εξετασθεί ο βαθμός στον οποίο ο Λυσίας προσαρμόζει τα ρητορικά του τεχνάσματα για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς κατηγορίας σε κάθε υπόθεσή του και να πείσει τους δικαστές. Ο ρήτορας παραποιεί τα γεγονότα κατά περίσταση ως ένα "μέσο για να πετύχει το σκοπό του" και στις δυο υποθέσεις.