Όλοι οι ακαδημαϊκοί τομείς, συμπεριλαμβανομένης και της μελέτης της θρησκείας, διέρχονται, για διαφόρους λόγους, μια περίοδο κρίσεως: οι παλαιότερες έννοιες των συστημάτων επιστημονικής γνώσης έχουν αποσταθεροποιηθεί από δυνάμεις γνωστές σε όλους μας. Η ίδια, μάλιστα, η έννοια της επιστημονικότητας αμφισβητείται. Οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, καθοδηγούμενες από οικονομικά συμφέροντα, έχουν περιορίσει τις ανθρωπιστικές επιστήμες, οι οποίες ασφυκτιούν, διεκδικώντας το δικαίωμα ύπαρξης και αναγνώρισης στον ακαδημαϊκό χώρο. Αυτή η διεκδίκηση επιβάλλει την αυτοκριτική, ως ένα μέσο αμυντικού εξορθολογισμού της πνευματικής συμβολής των θρησκευτικών σπουδών. Επιπλέον, η δημογραφική σύνθεση των μελετητών της θρησκείας έχει γνωρίσει, και συνεχίζει να γνωρίζει, μεταβολές, οι οποίες έχουν επιφέρει, ως όφειλαν, νέες κριτικές πρακτικές.
Το Εγχειρίδιο αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια συνδυασμού των συνηθισμένων στερεοτύπων θεωριών και κάποιων ριζοσπαστικών συλλήψεων σχετικά με διάφορα θέματα που χαρακτηρίζουν τη μελέτη της θρησκείας ως ακαδημαϊκό τομέα.
- Πως περιγράφει ο μελετητής της θρησκείας το σκοπό του έργου του;
- Ποιο είναι, σε τελική ανάλυση, το αντικείμενο του θρησκειολόγου;
Σχετικά με αυτά τα θέματα, θεωρήσαμε ότι είχαμε κάτι να πούμε, και διαισθανθήκαμε ότι το ίδιο θα είχαν και άλλοι μελετητές επίσης.

(Από τον πρόλογο της έκδοσης)