Τα μικρά παιδιά αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της μουσειακής κουλτούρας και είναι παρόντα σε πολλά προγράμματα έρευνας και αξιολόγησης. Σε αυτό το βιβλίο παρουσιάζονται διάφορες σημαντικές σύγχρονες προ-οπτικές και προσεγγίσεις στην έρευνα σχετικά με τον τρόπο που τα παιδιά αλληλεπιδρούν με τα μουσεία, ενώ προτείνεται επίσης μια φρέσκια θεωρητική ματιά για την κατανόηση της αλληλεπίδρασής τους με τους δημόσιους χώρους. Αυτή η θεωρητική συζήτηση αναπτύσσεται παράλληλα με δοκίμια και περιπτωσιολογικές μελέτες που τεκμηριώνουν την πλούσια, δυναμική φύση των περιπλεγμένων, σωματοποιημένων παιδικών γνώσεων, όπως και τις γνωσιακές, αισθητηριακές και αισθητικές τους εμπειρίες. Οι συγγραφείς του τόμου μεταθέτουν την οπτική μας πάνω στο θέμα και αναστοχάζονται αναφορικά με την διάδραση παιδιών και του εκθεσιακού περιβάλλοντος, εστιάζουν στο μη λεκτικό στοιχείο και μας καλούν να εντάξουμε την κίνηση του σώματος και τη σχέση του με τον φυσικό χώρο ως κύριες παραμέτρους στο δικό μας εγχείρημα για να κατανοήσουμε τους μικρούς επισκέπτες. Οι προσεγγίσεις που υιοθετούνται άπτονται των μεταανθρωπιστικών θεωρήσεων (χωρικών, νεοϋλιστικών) και όσων απορρέουν από την φιλοσοφική θεώρηση του Gilles Deleuze και δεν έχουν στο παρελθόν αποτυπωθεί υπό το πρίσμα της Μουσειοπαιδαγωγικής και της Μουσειολογίας. Αυτή ακριβώς η δημιουργική διασταύρωση θεωρίας και πράξης που επιχειρείται στις σελίδες του βιβλίου προσφέρει όχι μόνο μια διαφορετική, ανανεωμένη, τοποθέτηση πάνω στο κρίσιμο ερώτημα τού «τι βιώνουν τα μικρά παιδιά στα μουσεία» αλλά αποτελεί κι έναν πολύτιμο οδηγό για όσους ασχολούνται στην πράξη με την ανάπτυξη προγραμμάτων ή επιδιώκουν να προσελκύσουν το συγκεκριμένο κοινό στο μουσείο τους.