Ο Φράνσις Γέητς-Μπράουν, αξιωματικός του Ινδικού Ιππικού και μέλος του Βασιλικού Ιπτάμενου Σώματος στην Βρεταννική στρατιά της Μεσοποταμίας το 1915, είχε την ατυχία να συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Τούρκους κατά την διάρκεια μίας καταδρομικής επιχείρησης στα μετόπισθεν του εχθρού. Στο βιβλίο αυτό εξιστορεί την μεγάλη περιπέτεια που έζησε για τρία χρόνια, από τις πρώτες στιγμές της σύλληψής του και την διαπόμπευσή του στους δρόμους της Βαγδάτης, μέχρι το ταξίδι του διαμέσου της Αραβικής ερήμου προς την Μοσούλη και από εκεί προς το Αφιόν Καραχισάρ για να καταλήξει τελικά στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Γέητς-Μπράουν παρατηρεί τον εχθρό με οξεία κριτική ματιά, στιγματίζει τις αδυναμίες του Τουρκικού χαρακτήρα και περιγράφει μία Οθωμανική Αυτοκρατορία η οποία βρισκόταν ήδη τότε σε φάση προχωρημένης ηθικής αποσύνθεσης. Από τις σελίδες του βιβλίου όμως δεν παρελαύνουν μόνο οι Τούρκοι, αλλά και αρκετές άλλες εθνικότητες που ζούσαν τότε εντός της τεράστιας Οθωμανικής επικράτειας, όπως οι Έλληνες, οι Άραβες, οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι, οι Εβραίοι και οι Λαζοί.

Η αφήγηση διανθίζεται με σύντομα ψυχογραφήματα του φυλακισμένου, με τις συνέπειες που είχε η μακρόχρονη κράτηση στο μυαλό του, και με τους τρόπους που έβρισκε για να κρατήσει τα λογικά του. Δεν λείπει όμως και η εύθυμη πλευρά αυτής της περιπέτειας, αφού εκείνη την εποχή η φύση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια ώστε ακόμη και μία απόπειρα απόδρασης μέσα στην Κωνσταντινούπολη να μοιάζει βγαλμένη από Αραβικό παραμύθι.