Φορείς μνήμης αλλότριας, οι τόποι, τα κτίσματα και τα μνημεία που συζητάμε σε αυτό το βιβλίο λειτουργούν στις παρυφές των κοινωνιών που τα γέννησαν – έστω κι αν στη συνέχεια οι ίδιες αυτές κοινότητες τους γύρισαν την πλάτη. Ιδωμένοι και βιωμένοι ως χώροι μη-ιστορίας και μη-μνήμης, ως μη-τόποι απ’ όπου το παρελθόν είναι εκκωφαντικά απόν, τα αλλότρια μνημεία που παρουσιάζονται εδώ λειτουργούν, παρ’ όλα αυτά, ως μηχανισμοί κατασκευής της κυρίαρχης ταυτότητας: είτε μιλάμε για το μνημείο της Marfin και το μη-μνημείο της Zackie Oh, το βανδαλισμένο μνημείο για το Ολοκαύτωμα, τις βαλίτσες των αζήτητων νεκρών του Νοσοκομείου Σωτηρία, τους μισογκρεμισμένους τουρμπέδες της οθωμανικής Ελλάδας και τους τόπους μαρτυρίου των Ελλήνων αντιστασιακών, τα ανιδρύματα αυτά, καθώς και πολλά άλλα όμοιά τους, εργαλειοποιούνται συστηματικά από τον κυρίαρχο λόγο εντός της ελληνικής κοινωνίας ως μηχανισμοί εθνοκανονικότητας, ηθικής και πολιτικής επιτήρησης, ελέγχου και σωφρονισμού.

Γράφουν οι:
Μάνος Βαβαδάκης, Αγγελική Βοσκάκη, Στυλιάνα Γκαλινίκη, Αφροδίτη Καμάρα, Δέσποινα Λαμπαδά, Στέλιος Λεκάκης, Τάκης Μαστραντώνης, Φαίδων Μουδόπουλος-Αθανασίου, Διονύσης Μουρελάτος, Μαριλένα Παπαχριστοφόρου, Δημήτρης Πλάντζος, Έστερ Σολομών, Γιώργος Τζεδόπουλος, Δημήτρης Τρίκας