«...Χριστιανοί ορθόδοξοι από όλα τα Βαλκάνια υπήρξαν οι αγωνιστές, οι οποίοι παρακινήθηκαν «δια να eνεργήσωσι μόνοι των, ότι ματαίως και προ πολλού χρόνου ήλπιζεν από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων», όπως έγραφε και ο Φιλικός Ξάνθος και εντάχθηκαν στη Φιλική Εταιρεία ή έστω αποδέχτηκαν τα μηνύματά της και για τους σκοπούς της οποίας ανάλωσαν όχι μόνον την περιουσία τους, αλλά προσέφεραν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή στην προσπάθειά τους να φέρουν εις πέρας έναν κυριολεκτικά χωρίς ελπίδα αγώνα και εξ αρχής καταδικασμένο από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Να ελευθερώσουν με κάθε τρόπο την πατρίδα τους, την Ελλάδα αλλά και την Ορθοδοξία γενικότερα, από τον σκληρό Οθωμανικό ζυγό...
...Μέσα από τη μελέτη και τη δημοσίευση ανεκδότων τεκμηρίων και λεπτομερειών ως και των διαφόρων επαναξιολογήσεων, όπως της Φιλικής Εταιρείας, των πατριαρχικών αφορισμών του αγώνα του Υψηλάντη, των διαφόρων μαχών, του τέλους των επαναστατικών κινήσεων, επιχειρείται κατά κύριο λόγο, η αναγνώριση και η απόδοση φόρου τιμής σε ένα πλήθος από άγνωστους μέχρι ση μέρα, Έλληνες Αγωνιστές. Αγωνιστές οι οποίοι κατοικούσαν, εργάζονταν ή ήταν επισκέπτες κυρίως ως ναυτικοί, στις ελληνικές παροικίες, όπως στην Οδησσό, το Ιάσιο και ιδία στο Ταγκανρόγκ, και προέρχονταν από όλα τα μέρη της Ελλάδας, μάλιστα ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός αυτών προέρχεται από τα Επτάνησα. Τέλος παρουσιάζονται οι άγνωστες ενέργειες Ελλήνων και Ρώσων, για την προστασία και τον επαναπατρισμό των διασκορπισμένων και κυνηγημένων αγωνιστών οι οποίες φθάνουν μέχρι και το 1825...»