Η πειρατεία στoν αρχαίο ελληνικό κόσμο δεν υστερεί σε τίποτε (οργάνωση, τακτικές κλπ.) από το σύγχρονο αυτό φαινόμενο. Πειρατεία ασκείται και σήμερα, με πειρατές να δρουν ακόμη σε πολλές περιοχές της γης, όπως στον κόλπο του Άντεν, κόλπο Γουϊνέας, Στενά Ινδονησίας κλπ. Οι πειρατές των εν λόγω περιοχών είναι άρτια οργανωμένοι, με επίπεδα ιεραρχίας και δεν αρκούνται μόνο στην ευκαιριακή αρπαγή αγαθών αλλά προχωρούν σε κατάληψη του σκάφους και εν συνεχεία στην απαίτηση λύτρων για απελευθέρωση του πληρώματος. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Σομαλίας (κόλπος Άντεν), οι πειρατές αιτιολογούν τις ενέργειές τους ισχυριζόμενοι την παράνομη αλιεία ξένων αλιευτικών (το οποίο είναι αληθές) εντός των υδάτων τους, αλλά και άλλους λόγους. Δεν παύουν όμως οι πράξεις τους να είναι παράνομες, βίαιες και να προκαλούν ανησυχία και δέος στα πληρώματα των πλοίων που διαπλέουν τις εν λόγω περιοχές. Το βιβλίο της Κρίστυ Ε. Ιωαννίδου συνιστά μια ευχάριστη συγγραφική έκπληξη, καθώς βρίθει πολλών και ποικίλων παραδειγμάτων ασκήσεως πειρατείας, τα οποία επιλέχθηκαν και σταχυολογήθηκαν από την μελέτη αρχαίων κειμένων, ενώ ταυτόχρονα χαρίζει μια πλούσια όσο και λεπτομερή ανάλυση του διαχρονικού αυτού φαινομένου. Η πληθώρα παραπομπών σε αρχαίες και σύγχρονες μελέτες διευκολύνουν τον κάθε ενδιαφερόμενο για περαιτέρω αναζήτηση στοιχείων. Η έρευνα που έχει διεξάγει η συγγραφεύς σχετικά με το άγνωστό στο ευρύ κοινό ζήτημα της ναυταπάτης στην αρχαία Ελλάδα (αξίζει να σημειωθεί ότι και η πειρατεία συνιστά μορφή ναυταπάτης) είναι εξίσου εντυπωσιακή όσο και ενδιαφέρουσα και αποτελεί παγκοσμίως μοναδική έρευνα για το φαινόμενο αυτό στο πλαίσιο της εξεταζόμενης ιστορικής περιόδου. Τέλος, τα σύντομα αλλά ενδεικτικά παραδείγματα ανδρών, που άσκησαν πειρατεία καθώς και οι αναφορές στα επώνυμα θύματά τους, ενισχύουν την θεματογραφία του βιβλίου χαρίζοντας μια ευχάριστη έκπληξη στον αναγνώστη.