Από τον Παρθενώνα στην Αθήνα μέχρι το θέατρο της Επιδαύρου και από τα εξιδανικευμένα γλυπτά των αθλητικών νέων μέχρι τα αγγεία του ερυθρόμορφου ρυθμού, η Αρχαία Ελλάδα γέννησε μερικά από τα πλέον οικεία και διαχρονικά έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής στον κόσμο. Η γοργή εξέλιξη της τέχνης που συντελέστηκε στον ελληνικό χώρο από τον 8ο έως τον 2ο αι. π.Χ. παρήγαγε έναν καλλιτεχνικό πολιτισμό τόσο ισχυρό, ώστε μέχρι τις μέρες μας η ιστορία της Δυτικής τέχνης να νοείται μόνο μέσα από τις αναφορές ή τις αντιδράσεις στα επιτεύγματα των ελλήνων καλλιτεχνών. Σε αυτή την πρωτότυπη και ζωηρή περιγραφή, ο Νάιτζελ Σπάιβυ εξετάζει την αναπόσπαστη σύνδεση της ελληνικής τέχνης με τις πολιτικές, θρησκευτικές, φιλοσοφικές και κοινωνικές συνιστώσες της περιόδου. Ξεκινώντας από την πρώιμη μυκηναϊκή τέχνη, περνά στον αντίκτυπο που είχε η αθηναϊκή δημοκρατία και καταλήγει στις συνέπειες της δημιουργίας της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο συγγραφέας καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της ελληνικής τέχνης -γλυπτική, κεραμική, αρχιτεκτονική, μεταλλοτεχνία, νωπογραφία- για να συνθέσει ένα περιεκτικό, ζωντανό και προκλητικό κείμενο.