Συγγραφέας: Ricoeur P.

Μετάφραση: Αθανασόπουλος Βαγγ.

Έτος: 1990

Σελίδες: 160

ISBN: 960-7262-14-X

Κωδικός Ευδόξου: 24408

Περιγραφή του βιβλίου:

Με την «Αφηγηματική λειτουργία» ο P. Ricoeur προσπαθεί να διαγράψει μια γενική θεωρία του αφηγηματικού λόγου, που συμπεριλαμβάνει και τις «αληθινές» αφηγήσεις των ιστορικών και τις «επινοημένες» αφηγήσεις των μυθιστοριο­γραφίαν, μέσα από τη δυνατότητα οριοθέτησης της πράξης της αφήγησης που είναι κοινή και στους δύο αυτούς αφηγη­ματικούς τύπους. Η προσπάθεια αυτή δεν περιορίζεται στο επίπεδο του νοήματος, δηλαδή στον κοινό τρόπο διάταξης των προτάσεων στο επίπεδο του λόγου, αλλά προχωρά και στο επίπεδο της αναφοράς, δηλαδή στο γεγονός πως παρό­λες τις εμφανείς διαφορές στον τρόπο που η Ιστορία και η μυθοπλασία αναφέρονται στην πραγματικότητα, η καθεμιά από αυτές αναφέρεται, με τον δικό της τρόπο, στο ίδιο θεμε­λιώδες χαρακτηριστικό της ατομικής και της κονωνικής μας υπόστασης, στην «ιστορικότητα», που σημαδεύει το θε­μελιακό και ριζοσπαστικό γεγονός πως κάνουμε Ιστορία, πως είμαστε βυθισμένοι στην Ιστορία, πως είμαστε ιστορικά όντα. Με τον τρόπο αυτό, το πρόβλημα τελικά είναι να δει­χτεί με ποιο τρόπο η ιστοριογραφία και η μυθοπλασία συμ­βάλλουν στην περιγραφή και στην επαναπεριγραφή της ιστο­ρικής μας συνθήκης, ή, αλλιώς, να δειχτεί η αμοιβαία σχέση ιστορικότητας και αφηγηματικότητας.

Με το δεύτερο δοκίμιο, «Αφηγηματικός χρόνος», ο συγγρα­φέας επεκτείνει αυτή την προσπάθεια του προς την κατεύθυν­ση της έρευνας του αφηγηματικού χρόνου, δεχόμενος σαν βασική υπόθεση εργασίας πως ανάμεσα στην αφηγηματικό- τητα και στη χρονικότητα υφίσταται μια πολύ στενή σχέση, και προτείνοντας μια προσέγγιση του σχετικού προβλήμα­τος που φιλοδοξεί να ξεφύγει από τη διχοτομία ανάμεσα στη χρονολογικότητα της διαδοχής των γεγονότων από το ένα μέρος, και στην α-χρονολογικότητα των μοντέλων που χρη­σιμοποιούν οι στρουκτουραλιστές κριτικοί της λογοτεχνίας από το άλλο.